De RÉDACTEUR EN CHEF van een Franse krant is eigenlijk een CONDOTIERRE, een huurlingenleider: hij vecht met zijn collonnes, en verdedigt de belangen en de passies van de partij die hem ingehuurd heeft met haar subsidies, of met een gewaarborgde oplage. De onderredacteurs, zijn luitenants en soldaten dus, gehoorzamen gedisciplineerd, en ze geven hun artikelen de verwachte tendens en kleur. Hierdoor bereikt zo'n krant een éénheid en een precisie, die wij in de verste verte niet genoeg kunnen bewonderen. De strengste discipline heerst hier, niet alleen in de gedachte, maar ook in de formulering. En als het dan eens voorkomt, dat de een of andere verstrooide medewerker een commando niet goed gehoord heeft, en een stuk schrijft.
